نقد فیلم دارکوب

در اولین مطلب از سری مطالب نقد فیلم‌های جشنواره فیلم فجر، سراغ فیلم دارکوب به کارگردانی بهروز شعیبی رفته‌ایم. با زومجی همراه باشید.

سی و ششمین جشنواره فیلم فجر از دیروز دوازدهم بهمن شروع شده است. در این مطالب سعی می‌کنیم تا نگاه مختصری به فیلم‌های اکران شده در جشنواره فجر کنیم و همچنین در ارتباط با هر فیلم مباحثی از سینما را به خصوص در زمینه سینمای اجتماعی عنوان کنیم. بهروز شعیبی با سومین فیلمش یعنی دارکوب در جشنواره فیلم فجر 36 حضور دارد. فیلمی که مشخصاً سعی دارد واقع‌گرا و اجتماعی باشد و دغدغه‌های اجتماعی‌اش را به مخاطب منتقل کند. به بهانه نوشتن یادداشت کوتاهی بر فیلم دارکوب نگاهی به مفهوم رئالیسم (واقع‌گرایی) و سینمای اجتماعی خواهیم کرد.

 سینمای اجتماعی یک ژانر سینمای به حساب نمی‌آید و هر فیلمی به واسطه دنیایی که ساخته و دغدغه‌ای که دارد اگر پیرامون اجتماع حرف بزند اجتماعی است. از این منظر بخش عمده‌ای از فیلم‌های سینمای ایران اجتماعی به حساب می‌آیند. در هر جامعه‌ای معضلات مختلف اقتصادی و اجتماعی وجود دارد که فیلم‌سازان را وسوسه‌ می‌کند تا پیرامون آن موضوعات، قصه بگویند. برای مثال چارلی چاپلین یکی از اولین فیلم‌سازانی بود که فیلم اجتماعی می‌ساخت. در فیلم روشنایی‌های شهر دغدغه اصلی چاپلین مسئله اختلاف طبقاتی در جامعه آمریکا همزمان با بحران اقتصادی دهه ۳۰ و ۴۰ میلادی بود که این موضوع را با روبروی هم قرار دادن یک شخصیت در فقر مطلق و یک شخصیت در رفاه کامل نشان داد.