نقد فیلم Passengers - مسافران
فیلم علمی-تخیلی Passengers با بازی کریس پرت و جنیفر لارنس چیزی بیشتر از هدر رفتن یک فرصت عالی نیست. همراه بررسی زومجی باشید.
اما ای دل غافل که «مسافران» هیچ فرقی با اکثر فیلم‌های تکراری و قابل‌پیش‌بینی هالیوودی ندارد و فقط در ظاهر گول‌زننده است. اگر با فیلمی طرف بودیم که از ابتدا بی‌خلاقیت و بی‌پتانسیل به نظر می‌رسید، چنین نتیجه‌ای نمی‌توانست چندان اعصاب‌خردکن و عصبانی‌کننده باشد، اما این‌طور نیست. «مسافران» ایده‌ی اولیه‌ی کنجکاوی‌برانگیزی دارد. در آینده حدود ۵ هزار نفر به خاطر رسیدن زمین به پایانِ دورانِ پیشرفت‌هایش و فرصت‌هایی که برای ساکنانش ایجاد می‌کند و البته به خاطر مشکلِ ازدیاد جمعیتِ، سوار فضاپیمایی به اسم آوالون شده و سفری ۱۲۰ ساله را برای رسیدن به سیاره‌‌ی جدیدی با ویژگی‌های زمین و آغاز زندگی دوباره و دنیایی جدید شروع می‌کنند. سی سال بعد فضاپیما با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود و عواقبش این است که دستگاه خواب مصنوعی جیم پرستون (کریس پرت)، او را ۹۰ سال زودتر از موعد بیدار می‌کند. راهی برای بازگشت به خواب وجود ندارد. جیم مجبور است بقیه‌ی زندگی‌اش را در فضاپیما بگذراند و احتمالا قبل از اینکه مسافران به مقصدشان برسند خواهد مُرد.
